مهندسی پزشکی

بازوی مصنوعی طراحی واشنگتن، اگرچه بسیار ساده است و با سیستم عصبی فرد کنترل نمی شود، اما راه حلی سریع و ارزان قیمت برای کسانی است که برای کارهای روزمره به جایگزینی برای دست از دست رفته نیاز دارند. در بیشتر مطالعات فعلی بر روی اندام های مصنوعی تلاش می شود این اندام ها هر چه شبیه تر به اندام طبیعی تولید شوند. به علاوه بسیاری از موسسات معتبر دنیا در تلاشند اندام های مصنوعی بسازند که با سیستم عصبی انسان ارتباط برقرار کند و درست مانند اندام های طبیعی از مغز تبعیت کند. اما در این بین، طراحانی هم وجود دارند که به اصل سادگی اعتقاد دارند. به گزارش پاپ ساینس، یکی از این طراحان، کیلین کو از طراحان صنعتی واشنگتن است. وی به پیشنهاد یکی از استادانش تصمیم گرفت به پروتزهای ماهیچه ای به نحو متفاوتی نگاه کند و خیلی زود به این نتیجه رسید که این پروتزها در حقیقت قرار است به ماهیچه های موجود کمک کنند تا فرد بتواند کارهای روزمره اش را انجام بدهد (نتیجه ای که زیاد هم دور از ذهن نیست!). نتیجه نگاه متفاوت کو، پروتز انعطاف پذیر و سازگاری است که در حقیقت یک قلاب برای جابه جا کردن اشیا در اختیار کاربر قرار می دهد. میزان انحنای این بازو با دو دکمه تنظیم می شود که بالای پروتز نصب شده اند. طرز کار آن هم بسیار ساده است: یک موتور ساده که با دو کابل، میزان خمیدگی پروتز را کم و زیاد می کند. در واقع اگر استفاده از چنین بازویی زیاد به نظرتان مکانیکی نیاید و شما را به یاد روبات های ساده نیاندازد، سادگی آن مزیت های زیادی دارد. درست است که با سیستم عصبی فرد کنترل نمی شود و جای پنج انگشت دست از بین رفته را هم دقیقا نمی گیرد، اما قرار هم نیست که هیچ کدام از این ها باشد. هدف این طراحی، دست کم از نظر مفهومی، ارائه یک راه حل ساده و البته فوری به کسانی است که یکی از اندام های خود را از دست داده اند. این طرح جدید فاقد پیچیدگی است و شاید مهم تر از همه این که گران قیمت هم نیست.