تبلیغات کمک های اولیه ی اورژانسی - پانسمان‌های استریل
1390/09/30 12:23
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
احتیاط!
پانسمانی را که از محل خارج شده بردارید و یک پانسمان جدید به جای آن قرار بدهید.
اگر خونریزی به داخل پانسمان نفوذ کرد، یک پانسمان دیگر روی اولی قرار بدهید. اگر خون به درون پانسمان دوم هم نشت کرد، هر دو پانسمان را بردارید و یک پانسمان تازه به جای آنها بگذارید.
مراقب باشید که خونرسانی پایین‌تر از محل پانسمان را مختل نکنید.
1) چسب روی پوشش را باز کرده، پوشش را کنار بزنید. باند را از حالت پیچیده باز کنید و مراقب باشید که رول رها نشود و به لایه پانسمان دست نزنید.
2) با گرفتن دو طرف باند، لایه پانسمانی را باز کنید و آن را مستقیماً روی زخم قرار دهید.
3) انتهای کوتاه (دم) باند را یک بار به دور اندام و پانسمان بچرخانید تا آن را محکم کنید.
4) انتهای دیگر (سر) باند را به دور اندام بچرخانید تا تمام لایه پانسمان را بپوشانید. دم باند را به حال آویزان قرار دهید.
5) برای مستحکم کردن باند، دو انتهای آن را گره بزنید. گره را مستقیماً روی لایه پانسمان ایجاد کنید تا فشار پایداری روی زخم اعمال شود.
6) پس از محکم کردن باند، گردش خون را در قسمت‌های پایین کنترل کنید. اگر باند را خیلی سفت بسته‌اید، آن را شل کنید.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - پانسمان‌های استریل ، پانسمان‌های استریل ، کمک های اولیه ی اورژانسی ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - پانسمان
1390/09/28 12:23
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
اصول استفاده از پانسمان‌ها
هنگام استفاده از پانسمان، باید چند اصل را رعایت کنید. این اصول به شما امکان می‌دهند که پانسمان‌ها را به‌طرز صحیح به کار ببرید؛ همچنین مصدوم و شما را در برابر عفونت محافظت می‌کنند (مبحث « روش‌هایی برای پیشگیری از عفونت متقاطع » را ببینید).
قبل از دست زدن به هر نوع پانسمان (غیر از چسب زخم)، در صورت امکان، همیشه دستکش‌های یکبار مصرف بپوشید.
همیشه از پانسمانی استفاده کنید که برای پوشاندن زخم به قدر کافی بزرگ است و می‌تواند بیشتر از لبه‌های زخم را هم پوشش دهد.
لبه‌های پانسمان را بگیرید و انگشتان خود را کاملاً از محلی که در تماس با زخم خواهد بود، دور نگه دارید. مطمئن شوید که پانسمان برای پوشاندن زخم به اندازه کافی بزرگ است.
پانسمان را مستقیماً بر روی زخم قرار بدهید؛ هرگز آن را از کنار به روی زخم نکشید.
پانسمانی را که از محل خارج شده است بردارید و در جای خودش قرار دهید.
اگر تنها یک پانسمان استریل در اختیار دارید، این پانسمان را برای پوشاندن زخم به کار ببرید و سایر پارچه‌های تمیز را روی آن قرار دهید.
اگر خون به داخل پانسمان نشت کرده، پانسمان را برندارید؛ در عوض، یک پانسمان دیگر روی آن بگذارید. اگر خون به داخل پانسمان دوم هم نشت کرد، هر دو پانسمان را کاملاً بردارید و با گذاشتن یک پانسمان تازه به جای آنها، محل خونریزی را تحت فشار قرار دهید.
پس از مداوای زخم، دستکش‌ها، پانسمان‌های مصرف شده و وسایل آلوده را در داخل یک کیسه پلاستیکی مناسب بریزید. همیشه تا زمانی که کارتان با مواد آلوده تمام نشده است، دستکش‌های یکبار مصرف را خارج نکنید.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - پانسمان پانسمان ، کمک های اولیه ی اورژانسی ،
آخرین ویرایش: - -
وسایل کمک‌های اولیه
1390/09/26 12:23
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
وسایلی را که در این صفحات می‌بینید اجزای اساسی یک بسته کمک‌های اولیه را برای استفاده در خانه تشکیل می‌دهند. ممکن است تمایل داشته باشید که موارد دیگری مثل آسپیرین یا استامینوفن را هم به این مجموعه اضافه کنید.
انواع پانسمان
پانسمان چسبدار یا چسب زخم
این وسایل که برای پوشاندن خراش‌ها و بریدگی‌های کوچک به کار می‌روند، از پارچه یا پلاستیک ضدآب ساخته می‌شوند. در مورد زخم‌های دست، انواع ضدآب از بقیه مناسب‌تر هستند و برای افرادی که نسبت به چسب موجود در انواع معمولی آلرژی دارند، چسب زخم کم‌آلرژی ساخته شده است. افرادی که با غذا سر و کار دارند، باید از چسب زخم‌های آبی استفاده کنند.
پانسمان استریل
این وسایل از یک لایه پانسمان متصل به یک باند رولی تشکیل و کاملاً در یک پوشش محافظ پیچیده شده‌اند. کاربرد آنها آسان است لذا برای مصرف در موارد اورژانس ایده‌آل هستند. این پانسمان‌ها در اندازه‌های مختلف در دسترس هستند.
پوشش چشمی استریل
پوشش‌های چشمی در واقع پانسمان‌هایی هستند که برای محافظت از چشم آسیب دیده به کار می‌روند. به بعضی از پوشش‌های چشمی باندهایی متصل است که استحکام این پوشش‌ها را روی سر مصدوم افزایش می‌دهند.
انواع باندها
باندهای رولی
این وسایل برای نگه داشتن مفاصل آسیب دیده، محدود کردن حرکات، مستحکم کردن پانسمان‌ها در محل و حفظ فشار بر روی آنها و محدود کردن تورم به کار می‌روند.
باندهای مثلثی
این وسایل را که از پارچه کلفت تهیه می‌شوند، می‌توان به‌عنوان باند یا آویز مورد استفاده قرار داد. اگر این وسایل، استریل و دارای پوشش مجزا باشند، می‌توان آنها را برای پانسمان کردن زخم‌ها و سوختگی‌های بزرگ به کار برد.
باندهای لوله‌ای
این باندها در واقع لوله‌های بدون درزی از گاز یا مواد کشی مستحکم هستند. این باندها در آسیب‌های مفاصل یا انگشتان (پا یا دست) کاربرد دارند. انواع گازدار را با یک ابزار مخصوص به کار می‌برند.
وسایل اصلی برای کمک‌های اولیه خانگی
جعبه ضدآبی که به راحتی قابل شناسایی باشد
20 عدد پانسمان چسبدار (چسب زخم) در اندازه‌های مختلف
6 عدد پانسمان استریل با اندازه متوسط
2 عدد پانسمان استریل با اندازه بزرگ
2 عدد پانسمان استریل با اندازه خیلی بزرگ
2 عدد پوشش چشمی استریل
2 عدد باند مثلثی
6 عدد سنجاق قفلی
دستکش یکبار مصرف
سایر وسایل مفید
2 عدد باند رولی کرپ
قیچی
انبرک
پنبه
دستمال‌های پاک‌کننده زخم بدون الکل
نوار چسب
محافظ صورت پلاستیکی یا ماسک صورت جیبی
دفترچه، مداد و کارت
پتو، کیسه نجات، چراغ قوه و سوت
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: وسایل کمک‌های اولیه ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - علایم حیاتی
1390/09/25 12:23
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
علایم حیاتی می‌توانند در شناسایی مشکلات خاص و تعیین هرگونه تغییر در وضعیت مصدوم به شما کمک کنند. کنترل علایم حیاتی را به‌طور مرتب ادامه بدهید و یافته‌های خود را در نمودار ثبت مشاهدات، ثبت کنید و آن را به امدادگران گروه پزشکی که مراقبت از بیمار را بر عهده خواهند گرفت، تحویل دهید .
بررسی سطح پاسخ‌دهی
برای ارزیابی وضعیت هوشیاری، لازم است سطح پاسخ‌دهی مصدوم را کنترل کنید. هر آسیب یا بیماری که مغز را درگیر کند، می‌تواند وضعیت هوشیاری را تغییر دهد؛ هرگونه بدتر شدن اوضاع، می‌تواند خطرناک باشد.
سطح پاسخ‌دهی مصدوم را طی مراحل زیر ارزیابی کنید:
«1»: آیا مصدوم «هوشیار» است؟ آیا چشم‌هایش را باز می‌کند و به سؤالات جواب می‌دهد؟
«2»: آیا مصدوم به «صدا» پاسخ می‌دهد؟ آیا به سؤالات ساده پاسخ می‌دهد یا از دستورات پیروی می‌کند؟
«3»: آیا مصدوم به «درد» واکنش نشان می‌دهد؟ آیا در برابر درد نیشگون، چشمانش را باز می‌کند یا حرکت می‌کند؟
«4»: آیا مصدوم نسبت به تمام تحریکات، «ناپاسخگو» است؟ با استفاده از این مراحل، می‌توانید هرگونه تغییر وضعیت مصدوم را کنترل کنید.
کنترل نبض
با هرضربان قلب، خون به داخل شریان‌ها پمپ می‌شود و موجی از فشار تولید می‌شود (مبحث « قلب و رگهای خونی » را ببینید). در محل‌هایی که شریان‌هادرست زیرسطح پوست قرارمی‌گیرند (مثلاً در داخل مچ دست یا در گردن)، می‌توان موج فشار را به صورت نبض لمس کرد. در بزرگسالان، تعداد نبض به‌طور طبیعی 80-60 ضربان در دقیقه است. تعداد نبض در کودکان تندتر است و در بزرگسالانی که از آمادگی جسمی بالایی برخوردارند، می‌تواند آهسته‌تر باشد. نبضی که به‌طور غیرطبیعی تند یا کند شده است، می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری خاص باشد.
نبض بازویی دو انگشت خود را در سمت داخل بازوی شیرخوار قرار دهید.
محل‌های گرفتن نبض عبارتند از: گردن (نبض کاروتید) و مچ دست (نبض رادیال). در شیرخوران، یافتن نبض در بازو (نبض بازویی) آسان‌تر است.
نبض رادیال سه انگشت‌تان از درست پایین‌تر از چین مچی که در قاعده شست قرار دارد، بگذارید.
برای گرفتن نبض، به جای انگشت شست (که خودش نبض دارد) از سایر انگشتان خود استفاده کنید و موضع را به آرامی فشار دهید تا بتوانید نبض را لمس کنید. موارد زیر را ثبت کنید:
- سرعت (تعداد ضربان در دقیقه)
- قدرت (ضعیف یا قوی)
- ریتم (منظم یا نامنظم)
نبض کاروتید دو انگشت خود را در یک طرف گردن قرار دهید.
کنترل تنفس
وقتی به ارزیابی تنفس مصدوم می‌پردازید، سرعت تنفس را کنترل کنید و مشکلات تنفسی یا صداهای غیرطبیعی را سمع کنید. سرعت تنفس طبیعی در بزرگسالان، 16-12 بار در دقیقه است؛ در شیرخواران و کودکان کم سن و سال، این سرعت به 30-20 بار در دقیقه می‌رسد. برای کنترل تنفس، به سمع آن بپردازید و حرکات قفسه‌سینه مصدوم را تحت‌نظر بگیرید. در مورد شیرخواران و کودکان خردسال، احتمالاً گذاشتن دست بر روی قفسه‌سینه و حس کردن تنفس، کار ساده‌تری است. اطلاعات زیر را ثبت کنید:
- سرعت (تعداد تنفس در دقیقه)
- عمق (نفس‌های عمیق یا کم‌عمق)
- سهولت (راحت، سخت یا دردناک)
- صدا (نفس‌های بی‌صدا یا صددار و نوع صدا)
شمارش سرعت تنفس حرکات قفسه سینه را تحت نظر گرفته، تعداد تنفس را در دقیقه بشمارید. روش ساده‌تر در مورد شیرخواران یا کودکان کم سن و سال، آن است که دست خود را روی قفسه سینه قرار دهید.
کنترل درجه حرارت
به‌منظور ارزیابی درجه حرارت بدن، پوست بدون پوشش را لمس کرده، برای به‌دست آوردن درجه حرارت صحیح، از یک دماسنج استفاده کنید. درجه حرارت طبیعی بدن 37 درجه سانتیگراد است. درجه حرارت بالا (تب) معمولاً در اثر عفونت ایجاد می‌شود. درجه حرارت پایین می‌تواند از مواجهه با سرما یا محیط مرطوب ناشی شود. انواع مختلفی از دماسنج‌ها وجود دارند که از آن جمله می‌توان به دماسنج‌های شیشه‌ای جیوه‌ای معمول و دماسنج‌های دیجیتال اشاره نمود. مطمئن شوید. که نحوه استفاده از دماسنجی را که در اختیار دارید، می‌دانید.
دماسنج دیجیتال
این دماسنج را می‌توان به‌صورت زیرزبانی یا زیربغلی برای اندازه‌گیری دما به کار برد. این دماسنج را تا زمان ایجاد صدای بوق (تقریباً 30 ثانیه) در محل قرار دهید و سپس دما را از روی صفحه نمایش بخوانید.
دماسنج جیوه‌ای
قبل از استفاده از این دماسنج، باید مطمئن شوید که سطح جیوه پایین‌تر از 37 درجه سانتیگراد است. قبل از خواباندن درجه، دماسنج را به مدت 3-2 دقیقه در محل (زیر زبان یا زیر بغل) قرار دهید.
دماسنج نواری پیشانی
این نوارهای کوچک حساس حرارت، برای اندازه‌گیری درجه حرارت کودکان کم‌سن و سال مفید هستند. نوار را به مدت تقریباً 30 ثانیه روی پیشانی کودک قرار دهید. درجه حرارت از روی تغییر رنگ نوار مشخص می‌گردد.
دماسنج گوشی
نوک این دماسنج در داخل گوشی قرار داده می‌شود و درجه حرارت را در عرض یک ثانیه تعیین می‌کند. کاربرد این حسگر ساده است و برای استفاده در مورد کودکان بدحال مفید است. این وسیله را می‌توان در هنگامی که کودک خوابیده است، به کار برد.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - علایم حیاتی ، علایم حیاتی ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - درآوردن کلاه ایمنی
1390/09/24 12:23
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
احتیاط!
کلاه ایمنی را تا زمانی که ضرورت حتمی داشته باشد، خارج نکنید.
کلاه ایمنی رخ باز
1) چانه‌بند را باز کنید یا برش دهید. سر و گردن مصدوم را نگه دارید و آن را در امتداد ستون فقرات نگه دارید.
2) از یک امدادگر بخواهید که دو طرف کلاه ایمنی را از بالا با دو دست بگیرد و آنها را از دو طرف بکشد تا فشار از روی سر برداشته شود. وی سپس باید کلاه را با ملایمت به بالا و عقب بکشد.
احتیاط!
کلاه ایمنی را تا زمانی که ضرورت حتمی داشته باشد، خارج نکنید.
کلاه ایمنی تمام رخ
1) بندها را باز کرده یا برش دهید. گردن را با یک دست نگه داشته، فک پایینی را محکم بگیرید. کار خود را از زیر کلاه آغاز کنید و انگشت خود را با دقت زیر لبه آن قرار دهید. از یک امدادگر بخواهید که کلاه را با دو دست نگه دارد.
2) از امدادگر بخواهید که از بالا کلاه ایمنی را به سمت عقب کج کند (بدون آنکه سر را مطلقاً حرکت دهد) و قسمت جلوی کلاه را کاملاً از روی چانه مصدوم بلند کند.
3) گردن و فک پایینی مصدوم را همچنان نگه دارید. از امدادگر بخواهید که مختصری کلاه را به سمت جلو کج کند تا کلاه از پایین جمجمه عبور کند و سپس آن را مستقیماً از سر مصدوم بیرون بکشد.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - درآوردن کلاه ایمنی ، درآوردن کلاه ایمنی ، کمک های اولیه ی اورژانسی ،
آخرین ویرایش: - -
تعداد کل صفحات : 89 ... 4 5 6 7 8 9 10 ...
