تبلیغات خفگی در شیرخواران ( زیر یک سال )
1391/02/23 12:29
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
تشخیص
انسداد ناکامل:
سرفه و زجر تنفسی
اشکال در گریه کردن یا تولید صدا
انسداد کامل:
ناتوانی در تنفس یا سرفه و نهایتاً از هوش رفتن
اهداف
برطرف کردن انسداد
در صورت لزوم، فراهم کردن شرایط انتقال فوری به بیمارستان
هشدار!
اگر شیرخوار در یکی از مراحل بی‌هوش شد، راه تنفسی را باز کنید، تنفس را کنترل کنید و احیای تنفس را آغاز کنید اگر نمی‌توانید به تنفس اثربخش دست پیدا کنید، باید بلافاصله ماساژ قفسه سینه را به منظور برطرف کردن فوری انسداد آغاز کنید (مبحث « نحوه احیای قلبی ـ ریوی » را ببینید).
1) اگر شیرخوار دچار زجر تنفسی شده، یا نشانه‌های ضعف در او آشکار شده و یا تنفس و سرفه‌اش را قطع کرده است، او را بر روی ساعد خود طوری قرار دهید که رو به پایین و سرش پایین‌تر از تنه باشد؛ سرو پشت شیرخوار را نگه دارید. حداکثر 5 ضربه به پشت بزنید.
2) دهان شیرخوار را کنترل کنید؛ هرگونه انسداد آشکار را با نوک انگشتان خود خارج کنید. داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
3) اگر با اقدامات قبلی نتوانستید انسداد را برطرف کنید، شیرخوار را به پشت بچرخانید و حداکثر 5 بار قفسه سینه را فشار دهید. با استفاده از 2 انگشت، قسمتی از استخوان جناغ را که به اندازه عرض یک انگشت پایین‌تر از خط فرضی بین نوک پستان‌ها است، به طرف داخل و بالا فشار دهید.
4) 5 بار (هر 3 ثانیه 1 بار) قفسه سینه را بفشارید. هدف آن است که با هر بار فشردن قفسه سینه، انسداد برطرف شود نه آنکه الزاماً قفسه سینه را 5 بار فشار دهید. دهان شیرخوار را بررسی کنید.
5) اگر انسداد برطرف نشد، گام‌های 4-1 را حداکثر تا 3 بار تکرار کنید. اگر باز هم انسداد رفع نشد، برای تماس با مرکز اورژانس و درخواست آمبولانس، همراه با شیرخوار عازم شوید. اقدامات قبلی را تا زمان رسیدن نیروهای امدادی یا بی‌هوش شدن شیرخوار ادامه دهید.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: خفگی در شیرخواران ( زیر یک سال ) ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - اولویت‌های نجات حیات
1391/02/20 12:29
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
به کمک اقداماتی که در این فصل معرفی می‌شوند، می‌توانید تا زمان رسیدن نیروهای امداد اورژانس، تنفس و گردش خون مصدوم را حفظ کنید. اولویت‌های شما در مورد مصدوم بی‌هوش عبارتند از: باز نگه داشتن راه تنفسی، تنفس دادن به مصدوم (به منظور رساندن اکسیژن به بدن) و برقراری گردش خون (برای رساندن خون اکسیژن‌دار به بافت‌ها). همچنین، دفیبریلاتور دستگاهی است که می‌تواند با وارد کردن شوک الکتریکی کنترل شده، ضربان قلب را به حالت طبیعی برگرداند. عوامل زیر (اگر به‌طور کامل مراعات شوند) شانس بقا را افزایش می‌دهند:
برای درخواست کمک، سریعاً تماس گرفته شود.
با انجام احیای تنفسی و ماساژ قفسه‌سینه، گردش خون برقرار شود (این دو عمل را با هم «احیای قلبی ـ ریوی» می‌نامند).
در بیمار بزرگسالی که نشانه‌ای از گردش خون ندارد، فوراً از دفیبریلاتور استفاده شود.
بیمار برای درمان‌های تخصصی و مراقبت‌های پیشرفته، فوراً به بیمارستان برسد.
زنجیره بقا
چهار عامل در افزایش شانس بقای یک بیمار بزرگسال بی‌هوش دخالت دارند. اگر هر کدام از عوامل این زنجیره رعایت نشود، میزان شانس کاهش پیدا می‌کند.
اهمیت باز بودن راه هوایی
راه تنفسی بیمار بی‌هوش ممکن است تنگ یا مسدود شود. علت این امر آن است که کنترل عضلات از بین می‌رود و به این ترتیب، زبان می‌تواند به عقب رفته، راه تنفسی را مسدود کند. با وقوع این حادثه، تنفس بیمار سخت و صدادار و یا به‌طور کامل غیرممکن می‌شود. بالا بردن چانه و خم کردن سر به عقب، زبان را از ورودبه مسیر هوایی باز داشته، امکان نفس کشیدن را برای مصدوم فراهم می‌کند.
راه تنفسی باز با جابه‌جا کردن سر و بالا بردن چانه، زبان از پشت حلق بلند می‌شود: راه تنفسی باز است. راه تنفسی مسدود در بیمار بی‌هوش، زبان به عقب رفته، حلق و راه تنفسی را مسدود می‌کند.
تنفس دادن به بیمار
هوای بازدمی ما، 16% اکسیژن (5% کمتر از هوای تنفسی) و مقدار کمی دی‌اکسید کربن دارد. بنابراین، هوای بازدمی وقتی طی احیای تنفسی با نیروی زیاد وارد ریه مصدوم می‌شود، برای تأمین اکسیژن (و زنده نگه داشتن) او، حاوی مقدار کافی اکسیژن است. شما می‌توانید با احیای تنفسی، هوا را با نیرو وارد مسیر هوایی بیمار کنید. این هوا، در داخل ریه به کیسه‌های هوایی (آلوئول‌ها) رسیده، سپس به رگ‌های خونی کوچک در ریه‌ها منتقل می‌شود. وقتی شما دهان خود را از روی دهان بیمار برمی‌دارید، قفسه سینه می‌خوابد و هوای حاوی مواد زاید، خارج می‌شود.
برقراری گردش خون
اگر ضربان قلب متوقف شود، خون در بدن جریان پیدا نمی‌کند. در نتیجه، اعضای حیاتی (و مهم‌تر از همه مغز) دچار کمبود اکسیژن می‌شوند. سلول‌های مغزی، بدون اکسیژن قادر نیستند بیش از چند دقیقه زنده بمانند. گاه می‌توان به کمک ماساژ قفسه سینه، گردش خون را به صورت مصنوعی برقرار کرد. این ماساژها به صورت مکانیکی به قلب کمک می‌کنند که خون را به سوی تمام قسمت‌های بدن به جریان بیندازند. وارد کردن فشار عمودی روی نیمه پایینی جناغ، باعث فشرده شدن قلب روی ستون فقرات شده، خون را از حفرات قلب خارج می‌کند و با نیرو به سوی بافت‌ها می‌فرستد. پس از برداشته شدن فشار، قفسه سینه بالا می‌آید و خون جابه‌جا شده «مکیده شده» قلب را دوباره پر می‌کند؛ با ماساژ بعدی، این خون مجدداً از قلب خارج می‌شود. با ترکیب ماساژهای قفسه سینه و احیای تنفسی، می‌توان مطمئن شد که خون به اندازه کافی اکسیژن‌دار می‌شود.
ماساژ قفسه سینه: فشردن قفسه‌سینه به روش صحیح، گردش خون را حفظ می‌کند.
بازگرداندن ریتم قلبی
دستگاه دفیبریلاتور (یا دفیبریلاتور خارجی خودکار) را می‌توان برای بازگرداندن ریتم غیرطبیعی قلب به کار گرفت. دفیبریلاسیون زودهنگام یک عامل حیاتی در زنجیره بقا است؛ پس از ایست قلبی (زمانی که قلب از ضربان می‌ایستد و گردش خون وجود ندارد)، هرچه دفیبریلاسیون زودتر آغاز شود، شانس بقای بیمار بیشتر خواهد بود. پیش از استفاده از دستگاه دفیبریلاتور، باید در مورد نحوه عملکرد آن آموزش دیده و مهارت کافی برای انجام احیای قلبی ـ ریوی (که ترکیبی از ماساژ قفسه سینه و احیای تنفسی است) داشته باشید. دستگاه‌های دفیبریلاتور را باید در بسیاری از مکان‌های عمومی (مثل ایستگاه‌های راه‌آهن و مراکز خرید) یا قرار داده شود.
چه زمانی باید آمبولانس درخواست کرد؟
در صورتی که به یک امدادگر دسترسی دارید، به محض آنکه مشاهده کردید بیمار نفس نمی‌کشد، وی را برای تماس با مرکز آمبولانس بفرستید. اگر تنها هستید، طرز عملکرد شما وابسته به سن مصدوم و علت احتمالی بی‌هوشی وی است.
بیمار کودک یا شیرخوار
بی‌هوشی در یک شیرخوار یا کودک کمتر از 8 سال، به احتمال زیاد ناشی از مشکل تنفسی است. به همین علت، پیش از ترک کودک برای تماس با مرکز آمبولانس، باید به مدت یک دقیقه اقدام به احیای تنفسی و ماساژ قفسه‌سینه کنید.
بیمار بزرگسال
اگر علت بی‌هوش شدن بیمار بزرگسال، مشکل قلبی است و یا نمی‌دانید چه اتفاقی رخ داده است، بلافاصله پس از آنکه مشاهده کردید تنفس قطع شده است، با مرکز آمبولانس تماس بگیرید. کمک‌های پزشکی زودهنگام (از جمله استفاده از دفیبریلاتور) حیاتی هستند. اما اگر بی‌هوشی ناشی از آسیب، غرق‌شدگی یا خفگی است و به نیروهای کمکی هم دسترسی ندارید، قبل از درخواست آمبولانس، به مدت یک دقیقه اقدام به احیای تنفسی و ماساژ قفسه سینه کنید. در این موارد، علت بی‌هوشی، احتمالاً بیشتر مشکل تنفسی است تا بیماری قلبی.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - اولویت‌های نجات حیات ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - کودک بی‌هوش (7-1 ساله)
1391/02/18 12:29
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
نحوه بررسی پاسخ کودک
به محض مواجه شدن با کودکی که از حال رفته است، ابتدا باید تعیین کنید که آیا او هوشیار است یا بی‌هوش شده است. برای انجام این کار، بلند و واضح با کودک صحبت کنید. سؤال کنید «چه اتفاقی افتاده است؟» یا دستوری صادر کنید: «چشم‌هایت را باز کن!» یک دست خود را روی شانه کودک قرار دهید و به آرامی چند ضربه به آن بزنید.
کوک پاسخ می‌دهد
1) اگر خطر دیگری وجود ندارد، وضعیت کودک را نسبت به حالتی که او را یافتید، تغییر ندهید و در صورت لزوم، نیروهای امدادی را فرا بخوانید.
2) هر مسأله‌ای که یافتید، درمان کنید و علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل کنید.
3) این عمل را تا زمان رسیدن نیروهای کمکی یا بهبود حال کودک ادامه دهید.
کودک پاسخ نمی‌دهد
4) با فریاد درخواست کمک کنید. در صورت امکان، بدون تغییر وضعیت کودک، راه تنفسی را باز کنید.
5) اگر انجام این کار مقدور نیست، کودک را به پشت چرخانده، راه تنفسی را باز کنید. به مبحث « نحوه باز کردن راه تنفسی » مراجعه کنید.
نحوه باز کردن راه تنفسی
1) در کنار سر کودک زانو بزنید و یک دست خود را روی پیشانی او بگذارید. به آرامی سر مصدوم را به عقب خم کنید. با این کار، دهان باز خواهد شد.
2) هرگونه انسداد آشکار را از دهان کودک خارج کنید. داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
3) نوک انگشتان دست دیگر خود را در زیر نوک چانه کودک قرار دهید و چانه را به آرامی بالا بکشید.
4) کنترل کنید که آیا کودک اکنون در حال نفس کشیدن هست یا خیر. به مبحث « نحوه کنترل تنفس » مراجعه کنید.
نحوه کنترل تنفس
راه تنفسی را باز کنید و با نگاه، سمع و لمس، تنفس را کنترل کنید (حرکات قفسه سینه را مشاهده کنید، صداهای تنفسی را سمع کنید و وجود یا عدم وجود بازدم کودک را روی گونه خود حس کنید). این بررسی‌ها را در کمتر از 10 ثانیه انجام دهید.
کودک نفس می‌کشد
1) کودک را از نظر وجود هر نوع آسیب تهدیدکننده حیات (مثل خونریزی شدید) بررسی و در صورت لزوم درمان کنید.
2) کودک را در وضعیت بهبود قرار دهید. علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض یا تنفس) را مرتباً کنترل کنید. به مبحث « نحوه قرار دادن در وضعیت بهبود » مراجعه کنید.
3) از یک امدادگر بخواهید که با مرکز اورژانس تماس بگیرد و آمبولانس درخواست کند.
4) دو تنفس اثربخش بدهید و سپس، نشانه‌های گردش خون را کنترل کنید. به مبحث « نحوه احیای تنفسی » مراجعه کنید.
نحوه احیای تنفسی
1) با قرار دادن یک دست روی پیشانی کودک و دو انگشت دست دیگرتان در زیر نوک چانه او، مطمئن شوید که راه تنفسی هنوز باز است.
2) با دستی که روی پیشانی کودک قرار داده‌اید، قسمت نرم بینی را با شست و یک انگشت بفشارید. دقت کنید که پره‌های بینی بسته باشند تا از خروج هوا جلوگیری شود. دهان کودک را باز کنید.
3) یک نفس عمیق بکشید تا ریه‌هایتان پر از هوا شود. لب‌های خود را به دور دهان کودک قرار دهید و دقت کنید که منفذی برای عبور هوا وجود نداشته باشد.
4) بی‌وقفه به داخل دهان کودک بدمید تا قفسه سینه بالا بیاید.
5) ضمن عقب زدن سر و بالا کشیدن چانه کودک، دهان خود را از روی دهان کودک بردارید و دقت کنید که آیا قفسه سینه وی پایین می‌رود یا خیر. اگر قفسه سینه آشکارا با دم شما بالا می‌رود و با برداشتن دهان به‌طور کامل پایین می‌افتد، تنفس شما اثربخش بوده است. دو تنفس اثربخش بدهید و بعد نشانه‌های گردش خون را کنترل کنید. به مبحث « نحوه کنترل گردش خون » مراجعه کنید.
اگر نمی‌توانید تنفس اثربخش بدهید
دوباره کنترل کنید که سر کودک به عقب خم شده و چانه وی بالا آمده باشد.
دهان کودک را مجدداً کنترل کنید. هرگونه انسداد آشکار را برطرف سازید ولی داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
بیش از 5 بار برای دست یافتن به تنفس‌های اثربخش تلاش نکنید. اگر همچنان نمی‌توانید 2 تنفس اثربخش بدهید، نشانه‌های گردش خون را در کودک بررسی کنید. به مبحث « نحوه کنترل گردش خون » مراجعه کنید.
هشدار!
اگر می‌دانید که کودک دچار خفگی شده است و نمی‌توانید تنفس اثربخش داشته باشید، باید بلافاصله ماساژ قفسه سینه را به منظور برطرف ساختن فوری انسداد آغاز کنید (مبحث « نحوه احیای قلبی ـ ریوی » را ببینید).
کنترل گردش خون
همچنان در کنار سر کودک زانو زده، با نگاه، سمع و لمس، به دنبال نشانه‌های گردش خون (مثل تنفس، سرفه یا حرکت) بگردید. این ارزیابی نباید بیشتر از 10 ثانیه طول بکشد.
نشانه‌های گردش خون وجود ندارند
فوراً ماساژ قفسه سینه و احیای تنفسی (احیای قلبی ـ ریوی) را آغاز کند. این کار را به مدت یک دقیقه ادامه دهید. سپس با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. به مبحث « نحوه احیای قلبی ـ ریوی » مراجعه کنید.
مطمئن هستید نشانه‌هایی از گردش خون یافته‌اید
1) احیای تنفسی را به مدت یک دقیقه ادامه دهید. سپس با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. بعد از هر 20 دقیقه تنفس (تقریباً یک دقیقه)، نشانه‌های گردش خون را مجدداً کنترل کنید. اگر کودک نفس کشیدن را آغاز کرده ولی همچنان بی‌هوش است، وی را در وضعیت بهبود قرار دهید.
2) علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل کنید. برای برگرداندن مجدد مصدوم به پشت و آغاز احیای تنفسی، آماده باشید.
نحوه احیای قلبی ـ ریوی
1) در کنار کودک زانو بزنید. به کمک نوک انگشتان دست پایین‌تر خود، یکی از پایین‌ترین دنده‌های کودک را در سمتی که به شما نزدیکتر است، پیدا کنید. نوک انگشتان خود را روی دنده مذکور حرکت دهید تا به محل تلاقی دنده‌های پایینی با جناغ برسید. انگشت میانی خود را روی محل تلاقی و انگشت اشاره را در کنار آن، روی قسمت پایینی استخوان جناغ بگذارید.
2) کف دست دیگر خود را ر روی استخوان جناغ قرار دهید و آنقدر به پایین بلغزانید تا به انگشت اشاره (دست اول) برسد. این نقطه، همان محلی است که باید روی آن فشار بیاورید.
3) تنها از کف یک دست برای فشار وارد کردن استفاده کنید (انگشتان خود را بالا بگیرید تا روی دنده‌های کودک فشار وارد نشود).
4) کاملاً روی کودک خم شده، دستان خود را مستقیم نگه دارید؛ به‌طور عمودی روی استخوان جناغ فشار بیاورید و قفسه سینه را به اندازه یک سوم عمق آن فرو ببرید. بدون برداشتن دستان خود، فشار را از روی قفسه سینه بردارید.
5) قفسه سینه را 5 بار با سرعت 100 بار در دقیقه فشار دهید. زمان لازم برای فشردن قفسه سینه و رها کردن آن، تقریباً باید یکسان باشد.
6) سر را به عقب خم کرده، چانه را بالا بکشید و یک بار تنفس بدهید.
7) این چرخه (5 بار ماساژ قفسه سینه و یک بار تنفس) را ادامه دهید. احیای قلبی ـ ریوی را تا زمانی ادامه دهید که نیروهای امداد اورژانس برسند و مسؤولیت را بر عهده بگیرند؛ کودک از خود حرکتی بروز دهد یا یک تنفس خود به خودی انجام دهد؛ یا آنقدر خسته شوید که دیگر نتوانید ادامه دهید.
نحوه قراردادن در وضعیت بهبود
1) در کنار کودک زانو بزنید. عینک و هر شی‌ء حجیم دیگر را از جیب‌ها خارج کنید اما از اشیای کوچک صرف نظر کنید.
2) مطمئن شوید که هر دو پای کودک به حالت مستقیم قرار گرفته باشند. اندام بالایی کودک را که نزدیکتر به شما است، با زاویه عمود نسبت به تنه قرار دهید به طوری که از ناحیه آرنج خم شده باشد و کف دست رو به بالا باشد.
3) اندام بالایی دیگر کودک را که دورتر نسبت به شما قرار گرفته، از روی قفسه سینه او عبور داده، پشت دست وی را در مقابل گونه‌ای که به شما نزدیکتر است نگه دارید. با دست دیگر خود، اندام پایینی دورتر کودک را در محلی بالاتر از زانو گرفته، طوری بالا بکشید که کف پا روی زمین به حالت مسطح قرار بگیرد.
احتیاط
اگر کودک را در حالتی پیدا کردید که روی شکم یا یک طرف خود افتاده بود، لازم نیست برای قرار دادن وی در وضعیت بهبود، تمام این مراحل را طی کنید.
هشدار!
اگر به آسیب ستون فقرات مشکوک هستید و نمی‌توانید بدوم تغییر وضعیت کودک یا با استفاده از روش « بالا راندن فک »، راه تنفسی را باز نگه دارید، به کمک راهکارهای ارایه شده در زیر، کودک را در وضعیت بهبود قرار دهید.
4) ضمن فشردن دست کودک به روی گونه‌اش، اندام پایینی دورتر را کشیده، وی را به سمت خود بچرخانید تا کودک روی یک پهلوی خود قرار بگیرد.
5) وضعیت ران را طوری تنظیم کنید که هر دو مفصل زانو و لگن خاصره با زاویه عمود خم شوند. سر کودک را به عقب خم کنید تا راه تنفسی باز بماند. در صورت لزوم، موقعیت دست را در زیر چانه تنظیم کنید تا مطمئن شوید که سر به حالت خم شده و راه تنفسی به حالت باز باقی می‌ماند.
6) اگر هنوز آمبولانس درخواست نکرده‌اید، با مرکز اورژانس تماس بگیرید. علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل و ثبت کنید.
7) اگر لازم است که کودک بیش از 30 دقیقه در وضعیت بهبود باقی بماند، وی را به پشت چرخانده، سپس به سمت دیگر بچرخانید (مگر آنکه آسیب‌های وارده اجازه چنین کاری را ندهند)
مورد خاص
آسیب ستون فقرات
اگر به آسیب ستون فقرات مشکوک هستید و مجبورید برای باز نگه داشتن راه تنفسی، کودک را در وضعیت بهبود قرار دهید، سعی کنید با پیروی از راهنمایی‌های زیر، ستون فقرات را به حالت مستقیم نگه دارید:
اگر تنها هستید، از روش ارایه شده در این صفحه استفاده کنید.
اگر 2 نفر هستید، یکی از شما باید در زمانی که دیگری کودک را می‌چرخاند، سر را به حالت ثابت نگه داد.
اگر 3 نفر هستید، یک نفر در زمانی که دیگری کودک را می‌چرخاند، سر را ثابت نگه می‌دارد. نفر سوم باید پشت کودک را طی این اقدام، به حالت مستقیم نگه دارد.
اگر جمعاً 4 نفر یا بیشتر هستید، از روش « چرخاندن مثل الوار » استفاده کنید.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - کودک بی‌هوش (7-1 ساله) ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - شیرخوار بی‌هوش ( زیر یک سال )
1391/02/17 12:29
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
نحوه بررسی پاسخ شیرخوار
با زدن ضربات یا تلنگرهای ملایم به کف پای شیرخوار یا صدا زدن نام وی، پاسخ وی را بررسی کنید. هرگز بدن شیرخوار را تکان ندهید.
شیرخوار پاسخ می‌دهد
در صورت نیاز به فراخوان نیروهای امدادی، شیرخوار را همراه با خود ببرید. تا رسیدن کمک، علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل کنید.
با فریاد، کمک بخواهید و بعد، راه تنفسی را باز کنید. به مبحث « نحوه بازکردن راه تنفسی » مراجعه کنید.
نحوه باز کردن راه تنفسی
1) یک دست خود را روی پیشانی شیرخوار بگذارید و به آرامی سر را به عقب خم کنید.
2) هرگونه انسداد آشکار را از دهان شیرخوار خارج کنید داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
3) نوک یک انگشت از دست دیگرتان را در زیر نوک چانه شیرخوار قرار دهید. چانه را به آرامی بالا بکشید. بافت نرم زیر چانه را فشار ندهید چون این کار می‌تواند راه تنفسی را مسدود کند.
4) کنترل کنید که آیا شیرخوار اکنون در حال نفس کشیدن هست یا خیر. به مبحث « نحوه کنترل تنفس » مراجعه کنید.
نحوه کنترل تنفس
راه تنفسی را باز کرده، با نگاه، سمع و لمس، تنفس را کنترل کنید (حرکات قفسه سینه را مشاهده کنید، صداهای تنفسی را سمع کنید و وجود بازدم شیرخوار را روی گونه خود حس کنید). این بررسی‌ها نباید بیش از 10 ثانیه طول بکشند.
شیرخوار نفس می‌کشد
1) شیرخوار را از نظر وجود هر نوع آسیب تهدیدکننده حیات (مثل خونریزی شدید) بررسی و در صورت لزوم درمان کنید.
2) شیرخوار را در وضعیت بهبود نگه دارید. علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض یا تنفس) را به‌طور مرتب کنترل کنید. به مبحث « نحوه نگه داشتن در وضعیت بهبود » مراجعه کنید.
3) از یک امدادگر بخواهید با مرکز اورژانس تماس بگیرد و آمبولانس درخواست کند.
4) دو تنفس اثر بخش بدهید و سپس، نشانه‌های گردش خون را کنترل کنید. به مبحث « نحوه احیای تنفسی » مراجعه کنید.
نحوه احیای تنفسی
1) با قرار دادن یک دست روی پیشانی شیرخوار و نوک یک انگشت دست دیگرتان در زیر نوک چانه او، مطمئن شوید که راه تنفسی هنوز باز است.
پس از انجام عمل دم، لب‌های خود را طوری به دور دهان و بینی شیرخوار قرار دهید که منفذی برای عبور هوا وجود نداشته باشد. اگر نمی‌توانید یک محفظه کاملاً بسته به دور دهان و بینی شیرخوار تشکیل دهید، دهان وی را ببندید و این محفظه را تنها به دور بینی بسازید.
وقفه به داخل ریه‌های شیرخوار بدمید تا قفسه سینه بالا بیاید.
ضمن عقب راندن سر و بالا کشیدن چانه شیرخوار، دهان خود را از روی صورت شیرخوار بردارید و دقت کنید که آیا قفسه سینه وی پایین می‌رود یا خیر. اگر قفسه سینه آشکارا با دم شما بالا می‌رود و با برداشتن دهان، به طور کامل پایین می‌افتد، تنفس شما اثربخش بوده است.
5) یک تنفس اثربخش دیگر داده، بعد گردش خون را کنترل کنید. به مبحث، « نحوه کنترل گردش خون » در پایین صفحه رجوع کنید.
اگر نمی‌توانید تنفس اثربخش بدهید
دوباره کنترل کنید که سر شیرخوار به عقب خم شده و چانه وی بالا آمده باشد.
دهان شیرخوار را مجدداً کنترل کنید. هرگونه انسداد آشکار را خارج کنید ولی داخل دهان را با انگشت جستجو نکنید.
دقت کنید که محفظه‌ای کاملاً بسته در اطراف دهان و بینی تشکیل داده باشید.
بیش از 5 بار برای دستیابی به تنفس‌های اثربخش تلاش نکنید. اگر همچنان نمی‌توانید 2 تنفس اثر بخش بدهید، نشانه‌های گردش خون را در شیرخوار بررسی کنید. به مبحث « نحوه کنترل گردش خون » مراجعه کنید.
هشدار!
اگر می‌دانید که شیرخوار دچار خفگی شده است و نمی‌توانید به تنفس اثربخش دست پیدا کنید، باید بلافاصله ماساژ قفسه سینه را به منظور برطرف ساختن فوری انسداد آغاز کنید (مبحث « نحوه احیای قلبی ـ ریوی » را ببینید).
نحوه کنترل گردش خون
با نگاه، سمع و لمس، به دنبال نشانه‌های گردش خون (مثل تنفس، سرفه یا حرکت) بگردید. این ارزیابی نباید بیشتر از 10 ثانیه طول بکشد.
نشانه‌های گردش خون وجود ندارند
فوراً ماساژ قفسه سینه و احیای تنفسی (احیای قلبی ـ ریوی) را آغاز کنید. این کار را به مدت یک دقیقه ادامه دهید. سپس با مراکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. به مبحث « نحوه احیای قلبی ـ ریوی » رجوع کنید.
مطمئن هستید نشانه‌هایی از گردش خون یافته‌اید
1) احیای تنفسی را به مدت یک دقیقه ادامه دهید سپس با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. بعد از هر 20 تنفس (تقریباً یک دقیقه)، نشانه‌های گردش خون را مجدداً کنترل کنید.
2) اگر شیرخوار شروع به تنفس کرده، اما همچنان بی‌هوش است، وی را در وضعیت بهبود نگه دارید. به مبحث « نحوه نگه داشتن در وضعیت بهبود » مراجعه کنید.
نحوه احیای قلبی ـ ریوی
1) شیرخوار را از ناحیه پشت روی یک سطح مسطح مقابل خود (تقریباً هم ارتفاع با کمرتان) یا روی کف زمین قرار دهید. نوک انگشتان دست پایینی خود را به اندازه عرض یک انگشت، پایین‌تر از خط فرضی بین نوک سینه‌های شیرخوار قرار دهید. دقت کنید که روی نوک استخوان جناغ یا شکم، فشار وارد نکنید.
2) به‌طور عمودی روی استخوان جناغ فشار بیاورید و قفسه سینه را به اندازه یک سوم عمق آن فرو ببرید. بدون برداشتن انگشتان خود از روی قفسه سینه، فشار را بردارید.
3) قفسه سینه را 5 بار با سرعت 100 بار در دقیقه فشار دهید. زمان لازم برای فشردن سینه و رها کردن آن، تقریباً باید یکسان باشد.
4) پس از 5 ماساژ، سر را به عقب خم کرده، چانه را بالا بکشید و یک بار از راه دهان و بینی تنفس بدهید.
5) این چرخه (5 بار ماساژ قفسه سینه و یک بار تنفس) را ادامه دهید. احیای قلبی ـ ریوی را تا زمانی ادامه دهید که: نیروهای امداد اورژانس برسند و مسؤولیت را بر عهده گیرند؛ کودک از خود حرکتی بروز دهد یا یک تنفس خود به خودی انجام دهد؛ یا آنکه آنقدر خسته شوید که دیگر نتوانی ادامه دهید.
نحوه نگه داشتن در وضعیت بهبود
1) شیرخوار را طوری در آغوش بگیرید که سر وی به سمت پایین خم شود. این وضعیت از ایجاد (انسداد) خفگی در اثر زبان یا وارد شدن مواد استفراغی به ریه‌ها، پیشگیری می‌کند.
2) علایم حیاتی (سطح پاسخ دهی، نبض و تنفس) را تا زمان رسیدن نیروهای امدادی، کنترل و ثبت کنید.
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - شیرخوار بی‌هوش ( زیر یک سال ) ،
آخرین ویرایش: - -
کمک های اولیه ی اورژانسی - شوک آنافیلاکتیک
1391/02/15 12:30
ارسال شده در: کمک های اولیه و اورژانسی ، دانستنیهای پزشکی ،
تماس پوستی یا هوایی با مواد خاص
تزریق یک داروی خاص
نیش یک حشره خاص
خوردن بعضی از مواد غذایی (مثل بادام زمینی) طی واکنش آنافیلاکتیک، (یک سری) مواد شیمیایی به داخل خون رها شوند که سبب گشاد شدن رگ‌های خونی و تنگ شدن (کاهش قطر) راه‌های تنفسی می‌شود. فشار خون ناگهان پایین می‌افتد و تنفس مختل می‌شود. ممکن است زبان و حلق متورم شوند که این امر، خطر هیپوکسی را افزایش می‌دهد. مقدار اکسیژنی که به اعضای حیاتی می‌رسد، شدیداً کاهش پیدا می‌کند. بیماری را که دچار شوک آنافیلاکتیک شده است باید فوراً با تزریق اپی‌نفرین (آدرنالین) درمان کرد. اولویت‌های کمک‌های اولیه عبارتند از تسهیل تنفس و به حداقل رساندن شوک تا رسیدن نیروهای امداد تخصصی.
تشخیص
اضطراب
جوش‌های پوستی قرمز، لکه‌مانند و منتشر
تورم زبان و حلق
باد کردن اطراف چشم‌ها
اختلال تنفس (از فشرده شدن قفسه سینه تا تنفس شدیداً سخت)؛ ممکن است بیمار خس‌خس داشته باشد یا بریده بریده نفس بکشد.
نشانه‌های شوک
اهداف
فراهم کردن شرایط انتقال فوری به بیمارستان
1) با مرکز اورژانس تماس بگیرید و آمبولانس درخواست کنید. هرگونه اطلاعات که در مورد علت این وضعیت در اختیار دارید، بازگو کنید.
2) بررسی کنید که آیا بیمار داروهای ضروری خود را (یک سرنگ یا یک تزریق‌کننده خودکار محتوی اپی‌نفرین [آدرنالین ] برای تزریق به خود) همراه دارد یا خیر. به بیمار کمک کنید تا از آنها استفاده کند. اگر بیمار قادر به تزریق دارو نیست و شما نحوه استفاده از تزریق‌کننده خودکار را آموخته‌اید، خودتان این تزریق را انجام دهید.
3) اگر بیمار هوشیار است، به وی کمک کنید تا در وضعیتی بنشیند که مشکلات تنفسی‌اش تسکین پیدا کنند.
4) در صورت لزوم، بیمار را از نظر شوک درمان کنید.
هشدار!
اگر بیمار بی‌هوش شد، راه تنفسی را باز و تنفس را کنترل کنید؛ آماده باشید تا در صورت لزوم، احیای تنفسی و ماساژ قفسه سینه را آغاز کنید
دیدگاه ها : نظرات
برچسب ها: کمک های اولیه ی اورژانسی - شوک آنافیلاکتیک ،
آخرین ویرایش: - -
تعداد کل صفحات : 8 1 2 3 4 5 6 7 ...
