مقالات مهندسی پزشکی ، برق ، الکترونیک ،علوم پایه ، علوم آزمایشگاهی ، پزشکی،روانشناسی

اگر مشاهده‌ می‌کنید که‌ مصدومی‌ نزدیک‌ است‌ که‌ از حال‌ برود (شاید به‌ خاطر آنکه‌ در حال‌ غش‌ کردن‌ است‌)، سعی‌ نکنید وی‌ را به‌ حالت‌ ایستاده‌ نگه‌ دارید؛ به‌ جای‌ این‌ کار باید سقوط‌ وی‌ را تحت‌ کنترل‌ درآورید تا خطر آسیب‌ را به‌ حداقل‌ برسانید. شما باید اقدامات‌ زیر را که‌ به‌ مصدوم‌ امکان‌ می‌دهند به‌ آرامی‌ و بدون‌ وارد کردن‌ آسیب‌ به‌ خود یا شما، به‌ سمت‌ کف‌ (زمین‌ یا اتاق‌) بلغزد، به‌ کار ببندید.

1) مصدوم‌ را مختصراً رها کنید و تا حد امکان‌ سریع‌ به‌ دنبال‌ او حرکت‌ کنید. دستان‌ خود را در دو طرف‌ مصدوم‌ قرار دهید، اما وی‌ را نگیرید.

2) پاهای‌ خود را به‌ اندازه‌ عرض‌ شانه‌ باز کرده‌، یکی‌ از دو پا را در جلوی‌ دیگری‌ گذاشته‌، زانوهایتان‌ را اندکی‌ خم‌ کنید؛ به‌ این‌ ترتیب‌، تکیه‌گاه‌ پایداری‌ خواهید داشت‌. اجازه‌ بدهید وزن‌ مصدوم‌ روی‌ بدن‌ شما بیفتد اما سعی‌ نکنید که‌ وی‌ را بگیرید.

3) با حفظ‌ موقعیت‌ ایستاده‌ خود، اجازه‌ دهید مصدوم‌ روی‌ بدن‌ شما بلغزد تا به‌ وضعیت‌ نشسته‌ به‌ روی‌ کف‌ در آید. سعی‌ نکنید مصدوم‌ را بگیرید.

4) در کنار یا پشت‌ مصدوم‌، روی‌ زمین‌ زانو بزنید و موقعیت‌ وی‌ را تا حدی‌ که‌ برای‌ راحت‌ بودن‌ ضروی‌ است‌، تعدیل‌ کنید.

قرار دادن‌ مصدوم‌ روی‌ یک‌ ملحفه‌ حمل‌‌ یا پتو

1) نیمی‌ از عرض‌ ملحفه‌ یا پتو را در امتداد طول‌ به‌ صورت‌ لوله‌ درآورید.

2) امدادگران‌ را به‌ تعداد مساوی‌ در دو طرف‌ مصدوم‌ توزیع‌ کنید و از آنها بخواهید که‌ مصدوم‌ را از یک‌ طرف‌ بچرخانند.

3) سمت‌ لوله‌ شده‌ ملحفه‌ یا پتو را طوری‌ بر پشت‌ مصدوم‌ تکیه‌ بدهید که‌ قسمت‌ لوله‌ شده‌ رو به‌ بالا و قسمت‌ لوله‌ نشده‌ در طرف‌ مقابل‌ بدن‌ مصدوم‌ قرار گیرد.

هشدار!

در صورتی‌ که‌ مشکوک‌ به‌ آسیب‌ نخاع‌ هستید، سعی‌ کنید مصدوم‌ را حرکت‌ ندهید. اگر مجبور هستید او را از خطر دور کنید، از روش‌ «چرخش‌ الواری‌» استفاده‌ کنید.

4) مصدوم‌ را از روی‌ قسمت‌ لوله‌ شده‌ چرخانده‌، به‌ پایین‌ آورید و بر روی‌ طرف‌ دیگر بدن‌ قرار دهید. ملحفه‌ را محکم‌ به‌ صورت‌ لوله‌ شده‌ نگه‌ دارید.

5) قسمت‌ لوله‌ شده‌ ملحفه‌ یا پتو را در حد نیاز باز کنید تا مصدوم‌ بتواند به‌ حالت‌ مسطح‌ قرار گیرد. سپس‌، وی‌ را در محل‌ مورد نظر به‌ پشت‌ برگردانید. هنگام‌ جابه‌جا کردن‌ مصدوم‌ ، همه‌ باید با هم‌ ملحفه‌ را گرفته‌، بعد مصدوم‌ را حرکت‌ دهید.

ملحفه‌ لغزاندن‌

این‌ وسیله‌، یک‌ ملحفه‌ نایلونی‌ مستحکم‌ است‌ که‌ در سطح‌ زیرین‌، اصطحکاک‌ کمی‌ دارد. ملحفه‌ لغزاندن‌ به‌ کاروزان‌ امکان‌ می‌دهد تا انواع‌ مختلف‌ عملیات‌ جابه‌جایی‌ را به‌ انجام‌ برسانند. این‌ انواع‌ عبارتند از: کمک‌ به‌ چرخش‌ مصدوم‌، انتقال‌ مصدوم‌ از حال‌ رفته‌ از روی‌ صندلی‌ به‌ کف‌ اتاق‌ ، کشیدن‌ مصدوم‌ روی‌ کف‌ اتاق‌ یا زمین‌ و تغییر وضعیت‌ مصدوم‌ در بستر.

ملحفه‌ حمل‌ ونقل‌

این‌ ملحفه‌، با داشتن‌ تعدادی‌ دستگیره‌ ضخیم‌ پارچه‌ای‌ در دو طرف‌، برای‌ بلند کردن‌ و حمل‌ مصدوم‌ در تمام‌ جهات‌ مناسب‌ است‌. این‌ دستگیره‌ها امکان‌ می‌دهند که‌ وزن‌ مصدوم‌ بین‌ اعضای‌ گروه‌ کارورزان‌ (8-6 نفر) پخش‌ شود. بعضی‌ از انواع‌ ملحفه‌های‌ حمل‌ و نقل‌، محفظه‌هایی‌ در زیر دو کناره‌ طولی‌ خود دارند که‌ می‌توان‌ تیرک‌هایی‌ در داخل‌ آنها جای‌ داد. حفاظ‌های‌ فلزی‌ که‌ در عرض‌ ملحفه‌ حمل‌ و نقل‌ قرار می‌گیرند، به‌ این‌ تیرک‌ها متصل‌ می‌شوند؛ این‌ حفاظ‌ها، موجب‌ می‌شوند که‌ ملحفه‌ زیر مصدوم‌، بیش‌ از پیش‌ تقویت‌ شود. کاروزان‌ باید ضمن‌ استفاده‌ از ملحفه‌ حمل‌ونقل‌، به‌ حالت‌ قائم‌ بایستند به‌ طوری‌ که‌ پشت‌ آنها صاف‌ و پاهایشان‌ به‌ اندازه‌ عرض‌ شانه‌ باز باشد تا تکیه‌گاه‌ مستحکمی‌ داشته‌ باشند.

صندلی‌ حمل‌ و نقل‌

این‌ وسیله‌ برای‌ جابه‌جا کردن‌ مصدوم‌ در وضعیت‌ نشسته‌ (خصوصاً در فضاهای‌ بسته‌ یا بالا و پایین‌ رفتن‌ از پلکان‌) طراحی‌ شده‌ است‌. صندلی‌ حمل‌ ساده‌، دوچرخه‌ دارد. صندلی‌های‌ پیشرفته‌تری‌ وجود دارند که‌ به‌ چرخ‌ «غلتان‌» مجهز هستند.این‌ نحوه‌ طراحی‌ اجازه‌ می‌دهد که‌ این‌ صندلی‌ها به‌ راحتی‌ روی‌ زمین‌های‌ ناهموار حرکت‌ کنند و از پله‌ها بالاو پایین‌ بروند.

به‌ آمبولانس‌ یا پناهگاه‌ و یا دور کردن‌ آنها از خطر، طراحی‌ شده‌اند. انواع‌ گوناگونی‌ از این‌ تجهیزات‌ (از صفحات‌ برزنتی‌ ساده‌ دارای‌ دیرک‌ تا بیماربرهای‌ تخصصی‌ مناسب‌ برای‌ موقعیت‌های‌ نجات‌ ویژه‌ و تخته‌هایی‌ برای‌ آسیب‌های‌ نخاع‌) موجود است‌.

بیماربر ارتوپدی‌

با استفاده‌ از این‌ دستگاه‌ (که‌ بیمار بر «قاشقی‌» هم‌ نامیده‌ می‌شود) می‌توان‌ با حداقل‌ حرکات‌ بدن‌، مصدوم‌ را در مکانی‌ که‌ پیدا شده‌ است‌، بلند کرد و روی‌ چرخ‌ بیماربر قرار داد. این‌ وسیله‌ برای‌ جابه‌جایی‌ مصدومان‌ به‌ نقاط‌ دور طراحی‌ نشده‌ است‌. این‌ بیمار بر، در امتداد طول‌ به‌ دو نیمه‌ تقسیم‌ می‌شود. این‌ دو نیمه‌ در زیر مصدوم‌ به‌ صورت‌ کشویی‌ جابه‌جا شده‌، سپس‌ به‌ هم‌ متصل‌ می‌شوند. پس‌ از آنکه‌ مصدوم‌ روی‌ چرخ‌ بیماربر قرار گرفت‌، دو نیمه‌ از هم‌ جدا می‌شوند.

تخته‌ آسیب‌های‌ نخاع‌

این‌ تخته‌های‌ تمام‌ تنة‌ بی‌حرکت‌کننده‌، برای‌ جابه‌جا کردن‌ مصدومانی‌ که‌ مشکوک‌ به‌ آسیب‌ ستون‌ فقرات‌ هستند، به‌ کار می‌روند. مصدوم‌ را با چرخاندن‌ یا کشیدن‌ روی‌ زمین‌ به‌ روی‌ این‌ تخته‌ منتقل‌ می‌کنند و سپس‌، وی‌ را بلند کرده‌ روی‌ چرخ‌ بیمار بر می‌گذارند. مصدوم‌ طی‌ مراحل‌ نقل‌ و انتقال‌ و بستری‌ در بیمارستان‌، روی‌ این‌ تخته‌ باقی‌ می‌ماند.

چرخ‌ بیماربر

انواع‌ مختلفی‌ از چرخ‌های‌ بیماربر وجود دارند که‌ در انتقال‌ مصدوم‌ توسط‌ آمبولانس‌ مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند. طرح‌های‌ جدید این‌ بیماربرها مجهز به‌ دستگاه‌های‌ الکتریکی‌ یا هیدرولیکی‌ هستند که‌ به‌ این‌ طریق‌ می‌توان‌ در صورت‌ لزوم‌، موقعیت‌ مصدوم‌ را برای‌ فراهم‌ ساختن‌ آسایش‌ وی‌، تنظیم‌ کرد. این‌ بیماربر را به‌ کمک‌ بالا بر چرخ‌ یا سطح‌ شیبدار، سوار آمبولانس‌ می‌کنند. تحقیقات‌ برای‌ ساخت‌ طرح‌های‌ جدیدتری‌ که‌ کاروزان‌ را در معرض‌ خطر کمتری‌ قرار دهند، ادامه‌ دارد.

بیماربرهای‌ نجات‌

این‌ بیماربرها برای‌ خارج‌ کردن‌ مصدومان‌ از مناطق‌ صعب‌العبور (مثل‌ صخره‌ها، معادن‌ و فضاهای‌ بسته‌) کاربرد دارند. انواع‌ مختلفی‌ از آنها وجود دارد، آموزش‌ و تمرین‌ اختصاصی‌ با این‌ وسایل‌ قبل‌ از به‌ کار بردن‌ آنها ضروری‌ است‌.

تشخیص‌

انسداد ناکامل‌:

سرفه‌ و زجر تنفسی‌

اشکال‌ در صحبت‌ کردن‌

انسداد کامل‌:

ناتوانی‌ در صحبت‌ کردن‌، تنفس‌ یا سرفه‌ و نهایتاً از هوش‌ رفتن‌.

اهداف‌

برطرف‌ کردن‌ انسداد

در صورت‌ لزوم‌، فراهم‌ کردن‌ شرایط‌ انتقال‌ فوری‌ به‌ بیمارستان‌

1) اگر کودک‌ می‌تواند نفس‌ بکشد، او را تشویق‌ کنید که‌ به‌ سرفه‌ کردن‌ ادامه‌ دهد؛ ممکن‌ است‌ با این‌ کار، انسداد برطرف‌ شود.

2) اگر نشانه‌های‌ ضعف‌ در کودک‌ آشکار شده‌ و یا او تنفس‌ و سرفه‌اش‌ را قطع‌ کرده‌ است‌، چند ضربه‌ به‌ پشت‌ او بزنید. کودک‌ را کاملاً به‌ جلو خم‌ کنید و با استفاده‌ از کف‌ دست‌، حداکثر 5 ضربه‌ به‌ فضای‌ بین‌ دو کتف‌ وارد کنید. دهان‌ کودک‌ را بررسی‌ کنید.

3) اگر با ضربه‌ زدن‌ به‌ پشت‌، انسداد رفع‌ نشد، چند بار قفسه‌ سینه‌ را فشار دهید. پشت‌ کودک‌ بایستید یا زانو بزنید. یک‌ دست‌ خود را بگیرید. این‌ منطقه‌ را سریع‌ به‌ داخل‌ و بالا بکشید. حداکثر 5 بار (هر 3 ثانیه‌ یک‌ بار) قفسه‌ سینه‌ را بفشارید. در صورت‌ رفع‌ شدن‌ انسداد، این‌ عمل‌ را متوقف‌ کرده‌ و دهان‌ کودک‌ را بررسی‌ کنید.

4) در صورتی‌ که‌ با فشردن‌ قفسه‌ سینه‌ نتوانستید انسداد را رفع‌ کنید، شکم‌ را فشار دهید. دو دست‌ خود را به‌ دور قسمت‌ بالایی‌ شکم‌ کودک‌ بپیچید. دقت‌ کنید که‌ او کاملاً به‌ جلو خم‌ شده‌ باشد. مشت‌ گره‌ کرده‌ خود را بین‌ ناف‌ و قسمت‌ پایینی‌ جناغ‌ قرار دهید. در صورت‌ رفع‌ شدن‌ انسداد،این‌ عمل‌ را متوقف‌ کنید. دهان‌ کودک‌ را بررسی‌ کنید.

5) اگر انسداد هنوز برطرف‌ نشده‌ است‌، گام‌های‌ 4-2 را حداکثر تا 3 بار تکرار کنید.

6) اگر باز هم‌ برطرف‌ نشد، با مرکز اورژانس‌ تماس‌ بگیرید و آمبولانس‌ درخواست‌ کنید. اقدامات‌ قبلی‌ را تا زمان‌ رسیدن‌ نیروهای‌ امدادی‌ یا بی‌هوش‌ شدن‌ کودک‌ ادامه‌ دهید.

هشدار!

اگر کودک‌ در یکی‌ از مراحل‌ بی‌هوش‌ شد، راه‌ تنفسی‌ را باز کنید، تنفس‌ را کنترل‌ کنید و احیای‌ تنفسی‌ را آغاز کنید. اگر نمی‌توانید به‌ تنفس‌ اثربخش‌ دست‌ پیدا کنید، باید بلافاصله‌ ماساژ قفسه‌ سینه‌ را به‌ منظور برطرف‌ ساختن‌ فوری‌ انسداد آغاز کنید