مهندسی پزشکی

حتما شما نیز به مانند تمامی کاربران ویندوز ، برای یکبار هم که شده بازی های موجود در این ویندوز دیدن را دیده اید. این بازی ها به طور پیش فرض در تمامی نسخه های ویندوز نصب میشوند. این بازی ها که شاید به ظاهر بسیار ساده به نظر برسند ، همانند بازیهای معروف دیگر ، پر از رمز و راز هستند! در این ترفند قصد داریم به معرفی رمزهای بازی هایSolitaire ، Pinball ، Minesweeper ، FreeCell بپردازیم. برای اجرای بازی های زیر در ویندوز XP به Start > Games بروید. در سایر ویندوز ها به Start > Accesories > Games بروید. بازی FreeCell 1- پس از اجرای بازی ، ۳ کلید Ctrl+Shift+Alt را همزمان فشار دهید. سوالی از شما پرسیده میشود که از میان گزینه ها Abort را انتخاب کنید. اکنون کافی است هر کارتی را که میخواهید حرکت دهید تا پیروز میدان شوید! ۲- پس از اجرای بازی ، از منوی Game روی Select Game کلیک کنید. حالا در پنجره کوچک باز شده دو عدد ۱- و ۲- را وارد کنید حالت های مخفی بازی نیز افزوده شود. بازی Minesweeper 1- برای استفاده از رمز این بازی ابتدا تمامی برنامه های اجرایی را Minimize کنید یا کلأ ببندید. سپس بازی را اجرا نمایید. اکنون عبارت " xyzzy " را بدون علامت " تایپ نمایید. سپس دو کلید Shift+Enter را همزمان فشار دهید. اکنون در صورتی که موس را روی دایره های کوچک بازی که داخلش مین وجود دارد حرکت دهید ، در گوشه بالای سمت چپ صفحه دسکتاپ ، یک پیکسلی ظاهر میشود. هر گاه پیکسل سفید باشد یعنی آن خانه مین ندارد و اگر سیاه شد یعنی حاوی مین است. بازی Pinball 1- پس از اجرای بازی عبارت ۱max را در بازی تایپ کنید تا توپ اضافی دریافت کنید. ۲- پس از اجرای بازی عبارت gmax را در بازی تایپ کنید تا نیروی جاذبه را بالا ببرید. ۳- پس از اجرای بازی عبارت rmax را در بازی تایپ کنید تا امتیاز خود را بالا ببرید. ۴- پس از اجرای بازی عبارت hidden test را در بازی تایپ کنید تا حالت تست بازی را فعال کنید. پس از فعال شدن این حالت اخطاری را دریافت نمیکنید و میتوانید با استفاده از موس توپ را جابجا کنید. ۵- پس از اجرای بازی عبارت bmax را تایپ کنید را در بازی تایپ کنید تا بازی را با یک توپ جدید شروع کنید. پس از فعال شدن این حالت اخطاری را دریافت نمیکنید ، پس از دست دادن یک توپ ، توپ جدیدی دریافت میکنید. بازی Solitaire 1- پس از اجرای بازی ۳ کلید Alt+Shift+2 را همزمان فشار دهید تا بلافاصله برنده بازی شوید! ۲- پس از اجرای بازی ۳ کلید Ctrl+Alt+Shift را همزمان نگه دارید ، با این کار در صورتی که ۳ کارت را بیرون بکشید فقط یک کارت را بیرون کشیده اید! منبع : Iritn

مقدمه و معرفی در این دوره ی آموزشی ، فرض ما بر این است که شما دوستان با html و تا حدی هم اسکریپت نویسی (vbs و js) آشنا هستید و احتمالا صفحات وبی را هم طراحی نموده اید . قصد ما این است که شما را با تکنولوژی asp که کاربرد فراوانی در طراحی سایتها و صفحات حرفه ای تر دارد آشنا کنیم . پس از مطالعه ی این دوره شما میدانید ASP چیست چه کاربردی دارد و چگونه می توانید یک برنامه ی کاربردی (یک سایت) بنویسید که از این تکنولوژی استفاده می کند .  صفحات سرویس دهنده فعال(Active Srerver Pages) یک تکنولوژی در زمینه برنامه نویسی در سرویس دهنده ها می باشد که توسط شرکت مایکروسافت برای ایجاد صفحات HTLM پویا در اینترنت وشبکه های داخلی (interanet)طراحی شده است .  ASP  چیست ؟بر خلاف HTML ،  ASP یک زبان نیست ، یک برنامهُ کاربردی مثل FrontPage  یا Word‌ هم نیست ؛ بلکه ASP یک تکنولوژی برای ساخت صفحات وب پویا است .ASP بر این اساس بنا شده است که با  HTML برای ایجاد صفحات وب پویا استفاده شود. در حقیقت ASP‌ کدهای HTML را ایجاد می نماید. به طور کلی یک صفحهُ ASP‌ از سه قسمت زیر تشکیل میشود : (SomePage.asp)1) متون ساده ای که به طور مستقیم در صفحة نمایش نشان داده می شوند . ۲) کد های  HTML که برای مرورگرچگونگی نمایش متن را تعیین می کنند. این کدها بین دو علامت قرار می گیرند و در سمت سرویس گیرنده اجرا می شوند و به آنها تگ گفته می شود .۳) معمولاً قسمتی هم کد ASP . این کدها بین دو علامت قرار می گیرند و در سمت سرویس دهنده اجرا می شوند .ویژگی های منحصر به فرد ASP که در یک HTML ساده نمی توان به آن دست یافت عبارتند از :· می توانید کدهایی بنویسید که در سرویس دهنده ی وب اجرا شود .· اشیائی دارد که با استفاده از آنها کارهای زیادی می توانید انجام دهید مثل Request ، Response و غیره که در قسمتهای بعدی آنها را شرح می دهیم .· می توان با استفاده از اشیاء اکتیوایکس قابلیتهای ASP را گسترش داد .· با استفاده از ASP می توانید اطلاعات مورد نظر خود را با پایگاه داده های مختلف (مثل Access یا SQL Server و ... رد و بدل کنید)به طور کلی می توان گفت محدودیتی در این که چه کاری با ASP می توانید انجام بدهید ندارید و تقریبا هر سایت وبی که امروزه در اینترنت وجود دارد با ASP قابل انجام است . کارهایی که ASP می تواند انجام دهد ولی HTML نمی تواند :۱٫ با بروز درآوردن (update) یک  فایل متنی یا محتویات یک پایگاه داده می توان صفحات وب رابدون نوشتن کد HTML ی ویرایش کرد .۲٫ ساختن صفحات وب در جهت علاقه کاربرد۳٫ اطلاعات را از فرمها دریافت و در یک پایگاه داده ذخیره نماید .۴٫ ساختن صفحات تبلیغاتی با استفاده از یک مجموعه اشکال گرافیکی مختلف .۵٫ یک شمارنده صفحه ایجاد نماید .۶٫ گرفتن ورودی از کاربر ، و برگرداندن اطلاعات به همان کاربر با توجه به اطلاعات دریافتی۷٫ و ....  تفاوت اصلی HTML محض با ASP در اینست که HTML روی مرورگر تفسیر یا ترجمه می شود و روی سرویس دهنده اجرا نمی شود ، در حالیکه ASP روی سرویس دهنده اجرا می شود و حسن آن در اینجاست که با نوشتن کدی که روی سرویس دهندهُ وب اجرا می شود ، به امکانات بیشتری دست خواهید یافت .در درس بعد با سرویس دهنده ی وب آشنا می شوید .منبع : http://majidonline.com/page.php?page=content&op=cntshow&code=59

تا به حال به این مساله فکر کرده اید که وقتی آدرسی را در مرورگر خود می نویسید(ie,netscape,…) چه اتفاقاتی می افتد که منجر به نمایش یک سری متون و تصاویر می شود (و یا گاهی اوقات ممکن است به دلایل خاصی به شما اجازه ی دیدن آن صفحات را ندهد). زمانی که یک صفحهُ HTML درخواست می شود : · ابتدا این تقاضا به یک کامپیوتری که سرویس دهنده ی وب (WebServer) نام دارد ارسال می شود . ( مهمتزین هدف هر سرویس دهنده ی وبی , سرویس دادن به صفحات html است . ) · سرویس دهنده ی وب تقاضایی که از مرورگر آمده رامی خواند و سپس ، · صفحه مربوطه رادرسرویس دهنده پیدامی کند . · صفحه ی وب یافته شده را از طریق شبکه به مرورگر درخواست کننده می فرستد. در مورد صفحات ASP نیز روال کار به همین منوال است ، با این تفاوت که در مرحله ی سوم پس از این که سرویس دهنده ی وب ، صفحه ی وب را پیدا کرد (در صورتی که پسوند asp داشته باشد) ابتدا قسمتهایی از صفحه که حاوی کدهای ASP‌ است را ترجمه کرده ، اجرا می کند و کدهای HTML ی را به عنوان خروجی اجرای کدهای ASP تولید می کند . سپس صفحه  HTML آماده شده را برای مرورگر می فرستد . به همین دلیل اگر شما در مرورگر خود View Source کنید هیچ اثری از کد ASP مشاهده نخواهید کرد . خوب بنابراین , برای این که کار خود را برای یادگیری ASP شروع کنیم اول باید یک سرویس دهنده ی وب مناسب انتخاب کرده و آن را روی سیستم خود نصب کنیم . سرویس دهنده هایی که ASP را پشتیبانی می کنند : ما یکروسافت دو سرویس دهنده ی وب که قابلیت اجرای کدهای ASP را دارد معرفی نموده است : · ( IIS ) سرویس دهندهُ اطلاعات اینترنت که روی Win2000 , WinXP نصب می شود . این برنامه همراه ویندوزهای ذکر شده ارائه شده است و با استفاده از یک Add Windows Component ساده می توانید آن را روی سیستم خود نصب کنید . · یک محصول تولیدی دیگری بنامChili ASP  که می توانید آن را از سایت Chilisoft   تهیه کنید . Chili ASP وقتی یکبارInstall شد شما را قادر میسازد تا ASP را روی سرویس دهنده های دیگری که روی ویندوز۹۵/NT   اجرا می شوند، اجراکنید .بعلاوهChili ASP  بزودی برای سرویس دهنده هایUNIX  نیزقابل دستیابی خواهد بود. · (PWS ) سرویس دهنده وب شخصی. این سرویس دهنده به عنوان یکی از سرویس پک های WinNT (WindowsNTOptionPack4) ارائه شده است و می توانید آن را از آدرس http://www.microsoft.com/windows/ie/pws/default.htm?RLD=23 دانلود کنید . بعد از اینکه PWS یا IIS را نصب کردیم، خواهیم دید در درایوی که ویندوز روی آن نصب است, دایرکتوریInetpub  ایجاد شده است و دایرکتوری های دیگری نیز تحت آن نصب شده است .که عبارتند از : homepage  : که شامل مثالهایی ازصفحاتASP  می باشد . IISSamples Scripts : این زیردایرکتوری خالی است که یک مکان پیش فرض برای اسکریپتهایASP می باشد که ایجاد می کنیم. WebPub  : این زیردایرکتوری خالی است که یک دایرکتوری مجازی مخصوص است که برای فایلهای منتشر شده از طریق ویزاردPublish   است . wwwroot که ریشهُ مسیر سایت وب شما می باشد . که خود شامل زیر دایرکتوریهای زیادی است ، و مکانی است که دایرکتوریهای فیزیکی سایت وب خود را باید در آنجا ایجاد کنید . برای قابل استفاده کردن سرویسهای وب و اینکه مطمئن باشیم تمام صفحاتی که ایجاد می کنیم برای هر شخصی روی اینترنت یا شبکه محلی قابل دسترس است . باید روی دکمه start button در پنجره PWS کلیک کنیم . با این کار سرویسهای وب شروع به بالا آمدن می کند و تمام صفحات اختصاصی را تحت پرونده یwwwroot  برای دنیای بیرون قابل دستیابی می کند . با نوشتن یک برنامه ساده این مساله برایتان روشن تر می شود . باتوجه به شکل در می یابیم که PWS ، در واقع به کامپیوتر مایک آدرس URL داده است که اگر روی آن کلیک کنیم ما را به HomePage خودمان خواهد برد و این HomePage یک فایل با نام default.htm یا default.asp می باشد که در دایرکتوری ریشه وب یعنی c:\Inetpub\wwwroot   قرار دارد . بنابراین آدرس http://jet600 در مثال بالا معادل با آدرس فیزیکی d:\inetpub\wwwroot است . همانطور که احتمالا خودتان نیز متوجه شده اید , نوشتن و تست کردن یک برنامه و یا سایت ASP نیازی به اتصال به اینترنت ندارد و شما می توانید روی کامپیوتر خودتان نیز یک سرویس دهنده ی وب داشته باشید و همزمان مرورگری را باز کنید که نقش سرویس گیرنده ی وب و یا درخواست دهنده ی صفحات را بازی می کند , و بدینوسیله برنامه ی خود را تست و اجرا کنید . کافی است برنامه های ASP خود را نوشته (در فایلهایی با فرمت html و با پسوند asp) و آنها را در مرورگر خود ببینید البته توجه داشته باشید که فایل ASP شما باید در مسیر ریشة وب (C:\Inetpub\wwwroot) قرار داشته باشد در غیر اینصورت باید مسیر آن را برای سرویس دهنده وب خود بشناسانید تا همه بتوانند با استفاده از URL به آن دسترسی داشته باشند. برای این منظور مبحث دایرکتوریهای مجازی مطرح می شود که در درس بعدی به آن می پردازیم . نویسنده : راحله مقصودی فرد منبع : http://majidonline.com/page.php?page=content&op=cntshow&code=62

خوب دوستان از این جا به بعد وارد عمل می شویم و برای فهم مطالب نیاز داریم که قبلا کارهایی را انجام داده و مواردی را مشاهده کنیم . در صورتی که با ویندوز XP کار می کنید , حتما IIS را روی سیستم خود نصب کرده اید (اگر این کار را نکرده اید سریعا اقدام کنید ) . با استفاده از منوی Start وارد Control Planel شده یکی از گزینه های Switch to Classic View یا Performance and Maintenance را کلیک کنید و سپس گزینه ی Administrative Tools را انتخاب نمایید , در صفحه ی Administrative Tools مورد Internet Information Services را دوبار کلیک کنید .با استفاده از این ابزار , می توانید کامپیوتر خود را به عنوان یک سرویس دهنده ی وب تنظیم و پیکربندی نمایید . شما تحت Internet Information Services , نام کامپیوتر خودتان را مشاهده خواهید کرد . طبق شکل زیر گزینه ها را یکی یکی باز کنید تا به گزینه ی Default Web Site برسید . روی این گزینه کلیک راست کرده و New/Virtual Directory را انتخاب نمایید . ویزاردی به شما امکان اضافه کردن یک دایرکتوری مجازی به سرویس دهنده ی وب تان را می دهد . کلید Next را کلیک کنید . در صفحه ی نمایش داده شده از شما درخواست شده است نامی را تایپ کنید . این نام در واقع نام سایت شما است که از طریق آن می توانید به محتویات سایت دسترسی داشته باشید . پس از اینکه نام مورد نظر خود را تایپ کردید Next را کلیک کنید در مرحله ی بعد شما باید یک مسیر فیزیکی را روی سیستم خود مشخص کنید .(می توانید از دکمه ی Browse برای ساده شدن این کار استفاده نمایید ) همانطور که می بینید من مسیر F:\My Documents\LearningASP را برای این منظور انتخاب کرده ام . بنابراین هر برنامه ای که برای سایت Test نوشتم باید در مسیر F:\My Documents\LearningASP قرار بگیرد . در مرحله ی بعد به شما این امکان داده می شود که اختیارات لازم را به کاربرانتان بدهید . این قسمت را با گزینه های پیش فرض رها کرده و با کلیک Next ویزارد را تکمیل می کنیم . حال فایل زیر را در NotePad تایپ کنید : Hello The Time Is Exactly In Web Server Land و با نام Default.asp در مسیری که اخیرا انتخاب کردید (F:\My Documents\LearningASP) ذخیره نمایید . در IIS طبق شکل زیر فایلتان را انتخاب کرده , کلیک راست کنید و Browse را کلیک کنید . اگر مرورگر پیش فرضتان IE با شد , صفحه ی زیر را مشاهده خواهید نمود . در واقع برنامه ی شما که در مسیر F:\My Documents\LearningASP (یا هر مسیری که در سیستم خود انتخاب کرده اید) قراردارد از طریق آدرس سایتی که ساخته اید اجرا شده و نتیجه ی آن به شما نمایش داده شده است . برای اجرای این برنامه لزومی ندارد که از IIS استفاده کنید . راه دیگر اجرای برنامه این است که IE را باز کرده و آدرس سایت خود را در قسمت آدرس آن بنویسید (برای این مثال http://localhost/Test) این برنامه در حال حاضر ساعت سیستم شما را نشان می دهد چون سرویس دهنده , همان سیستم خودتان است , ولی اگر فضایی را در اینترنت اجاره کنید ویا از سایتهایی مثل Brinkster فضای مجانی دریافت کنید و برنامه ی خود را به آنجا Upload نمایید برنامه ساعت سیستمی را نشان می دهد که سرویس دهنده ی وب در آنجا قرار دارد . بد نیست امتحان کنید ! به شما تبریک می گویم . اولین برنامه ی ASP خود را نوشته و اجرا کردید , بدون اینکه ASP بلد باشید . فکر می کنم حالا زمان مناسبی است که برای شما دایرکتوری مجازی را تعریف کنم : مسیر(دایرکتوری)مجازی , یک دایرکتوری روی سرویس دهنده ی وب است (این مسیر واقعا روی هیچ رسانه ای ایجاد نمی شود)، این دایرکتوریها سایت وب شما را از ساختار دایرکتوری روی هارددیسک مستقل می گرداند. بنابراین طرح سایت شما را از طرح فیزیکی سیستم فایل کاملا جدا می شود , کافی است مسیر URL را با مسیر واقعی مقایسه نمایید . برای تمرین درس این جلسه به شما توصیه می کنم IIS را اجرا کنید و با کلیک راست روی آیتم های سمت چپ , و انتخاب Properties از منوی ظاهر شده , ویژگی های مختلف سایت وب خود را مشاهده نمایید و به امکاناتی که این ابزار برای پیکربندی سرویس دهنده ی وب در اختیار شما قرار داده است دقت کنید . اگر گزینه ها کمی برایتان مبهم است می توانید راهنمای کاملی را از خود این ابزار دریافت کنید , برای این منظور کافی است آدرس http://localhost/iishelp/iis/misc/default.asp را در مرورگر خود تایپ کنید و یا در همان IIS روی گزینه ی Default Web Site کلیک راست کرده گزینه ی Browse را از منوی ظاهر شده انتخاب کنید . خوب دوستان خسته نباشید . نگران هم نباشید که هنوز چیزی از ASP یاد نگرفته اید , این مقدمات برای شروع کار لازم بود از جلسات بعد بیشتر وارد برنامه نویسی خواهیم شد . نویسنده :راحله مقصودی فرد منبع : http://majidonline.com/page.php?page=content&op=cntshow&code=75

یکی از مهمترین دلایل پیشرفت علوم، کامپیوترها و حافظه‌هایشان بود. حافظه‌ها در دنیای امروزی به چند دسته تقسیم می‌شوند ولی شاید اولین چیزی که با شنیدن اسم حافظه‌ٔ کامپیوتر به ذهن‌تان می‌آید، هارد دیسک‌ها باشد. هارددیسک‌ها همان قطعاتی هستند که اعدادی مثل ۱۶۰ گیگابایت، ۲۵۰ گیگابایت و ۱ ترابایت به آنها نسبت داده می‌شوند، همان حافظهٔ کامپیوتر رومیزی یا لپ‌تاپ‌تان که سیستم‌عامل، موزیک‌ها،‌ بازی‌ها و فیلم‌هایتان را ذخیره کرده است.   آنچه که در زیر پنهان است:هارد درایو را به این دلیل HDD می‌گویند که خلاصه‌شدهٔ عبارت Hard Disk Drive یا گردانندهٔ دیسک سخت است. درون یک هارد درایو، چیزی به نام «پلاتر» وجود دارد که یک سطح مغناطیسی برای ضبط اطلاعات است و با سرعت بسیار زیادی به دور خود می‌چرخد. ابزاری دیگر هم به نام «هِد» در سراسر صفحهٔ مغناطیسی حرکت می‌کند و وظیفهٔ خواندن و نوشتن اطلاعات را برعهده دارد. عملکرد هارد از این نظر مشابه گرامافون است با این تفاوت مهم که در نوکِ هد، هرگز با صفحهٔ مغناطیسی تماس ندارد. هارد درایوها به طور معمول در اندازه های ۱.۸ اینچی، ۲.۵ و ۳.۵ اینچی تولید می‌شوند، اما ممکن است در اندازه‌های بزرگتر و کوچکتر از این هم دیده شوند. ۳.۵ اینچی‌ها در کامپیوتر‌های رومیزی به کار می‌روند و ۲.۵ اینچی‌ها مخصوص نوت‌بوک‌ها و نت‌بوک‌ها هستند. هاردهای ۱.۸ اینچی در iPod کلاسیک، مک‌بوک ایر (Mac Book Air) و برخی گجت‌های کوچک کاربرد دارند. این اعداد نشان دهندهٔ قطر پلاتر به کار رفته در هارد درایو هستند.یک درایو هرچه تعداد پلاترِ بیشتری داشته‌باشد، توانایی نگهداری حجم بیشتری از اطلاعات را خواهد داشت. اما در این میان هنوز برخی محدودیت‌ها در خصوص تعداد و حجم اطلاعات پلاترها وجود دارد. هارد درایوهای پرظرفیتی که در کامپیوترهای رومیزی مورد استفاده قرار می‌گیرند حداکثر می‌توانند تا ۴ پلاتر داشته باشند. بسیاری از مدل های ۳.۵ اینچی و برخی از ۲.۵ اینچی‌های ویژه، ۳ پلاتر دارند. اما اغلب ۲.۵ اینچی‌های لپ‌تاپ و تمام ۱.۸ اینچی‌های پرتابل به دو پلاتر محدود می شوند. ممکن است فکر کنید در هارد ۱ ترابایتی و یا هاردهای بزرگتر ۱.۵ و ۲ ترابایتی که توسط هیتاچی و سی‌گیت تولید شده‌اند، با توده‌ای از پلاترها مواجه ایم، اما تکنیک استفاده شده در این هاردها به PMR یا «ضبط مغناطیسی ستونی» مشهور است که امکان ضبط داده بر روی پلاترها را تا ۱۰ برابر افزایش می‌دهد. در این روش، اطلاعات به صورت عمودی (ستونی) بر روی پلاترها ضبط می‌شوند، در حالی که در گذشته به صورت افقی (سطری) این کار انجام می‌شده است. اما اطلاعاتی که به این صورت نگهداری می شوند، در برابر پاک شدن و آسیب‌دیدن بسیار حساس و شکننده هستند. برای درک بهتر به عکس بالا و ویدئوی جذاب زیر نگاهی بیاندازید. اعداد و حروف نوشته‌شده بر روی هارددیسک‌ها به چه معنایی است؟اگربه برچسبِ هارد دیسک‌ها دقت کرده باشید ممکن است به کلماتی از قبیل IDE، SATA و PATA برخورد کرده‌باشید و یا عباراتی مانند 5400RPM یا 7200RPM را مشاهده کرده باشید، یا اندازه های مختلفی چون ۳.۵ اینچ، ۲.۵ اینچ و ۱.۸ اینچ را در موردشان شنیده باشید. حسابی گیج کننده است؟ همه این اطلاعات چه معنی می توانند داشته باشند؟ عبارت RPM در هارد دیسک ها دقیقا مترادف با معنی آن در اتومبیل است؛ تعداد دور در دقیقه. این عدد در هارد دیسک‌ها بسیار مهم است، زیرا سرعتِ چرخش بالاتر به معنی سرعتِ خواندن و نوشتن بیشتر است. 7200RPM سرعت استاندارد هارد دیسک کامپیوترهای رومیزی است، اما مدل‌های ویژه ای با سرعت های 10000RPM و 15000RPM هم برای کاربردهای حرفه‌ای تولید می‌شوند. هارد لپ‌تاپ‌ها به علت اندازهٔ مصرف کمتر برق و فضای اشغال‌کردهٔ کمتر، عموماً 5400RPM سرعت دارند. اما می‌توانید مدل‌های 7200RPM را هم بیابید، ولی باید مقداری از شارژ لپ‌تاپ‌تان را فدای سرعت بیشتر هاردتان کنید. تعداد دور در دقیقه‌ (RPM) را شاید بتوان مهمترین عامل کارایی هارد دیسک دانست. وقتی هارد با سرعت بیشتری بچرخد، اطلاعات بیشتری در واحد زمان را می‌تواند بخواند یا بنویسد، این امر همچنین امکان دسترسی سریعتر به اطلاعات را فراهم می‌کند. در سرعت‌های بالا، هِد برای رسیدن به اطلاعات درست دچار وقفه نمی‌گردد و سریعا خود را به محل مناسب می‌رساند. زمان جستجوی هارد هم عبارت است از مدت زمان مورد نیاز که هارد، هد را به محلِ مناسب برای خواندن و نوشتن اطلاعات برساند. هاردهای باکیفیت و گران‌قیمت زمان جستجویی در حد ۲ میلی‌ثانیه دارند ولی برای هاردهای معمولی موجود در بازار، این زمان به ۹ میلی‌ثانیه می‌رسد. بافر هارد نشان دهندهٔ میزان اطلاعاتی است که قبل از استفاده، cache می شوند و هر چه میزان آن بیشتر باشد هارد با سرعت بالاتری به درخواست‌های سیستم پاسخ می‌دهد. هاردهای معمولِ موجود در بازار با بافرهای ۸، ۱۶ و ۳۲ مگابایتی ارائه می‌گردند، اما برخی هاردهایی با بافرهای بسیار بالا (حتی تا یک گیگابایت) را نیز می‌توان یافت. روش اتصال هارد دیسک‌هارابط‌های بسیاری برای اتصال هارد دیسک‌ها به مادربورد (Motherbord) وجود دارد، تا چند سال پیش، بیشتر هارد دیسک‌های موجود در بازار از تکنولوژی ATA «اتصال با تکنولوزی پیشرفته» استفاده می‌کردند، این اتصال شامل یک سوکت ۱۶ پین است که کنترل هارد دیسک را در اختیار مادربورد قرار می‌دهد. بعد از مدتی، ATA صاحب برادر دوقلویی به نام Parallel ATA شد. پس از آن ATA به دفعات، دچار بازبینی‌ها و ارتقاهای متعددی شد که امکان افزایش سرعت و حجم را در آنها ممکن می‌ساخت. یکی از این بازبینی‌ها و ارتقاها Ultra ATA نام داشت که امکان جابجایی اطلاعات را با سرعت ۱۳۳ مگابیت بر ثانیه مهیا می ساخت.اتصال ATA در میان عموم به IDE هم مشهور است، اما همان نام ATA (اتصال با تکنولوژی پیشرفته) توصیف دقیق‌تری برای این رابط است. اگر درون کامپیوترتان را نگاهی انداخته باشید ممکن است این نوع رابط را دیده باشید. تشخیص این رابط بسیار آسان است، کابل‌های نواری و عریضی که فضای زیادی را اشغال کرده‌اند، همان کابلهای ATA هستند.رابط دیگری که در هارد دیسک‌ها استفاده می‌شود، رابط SCSI (اسکازی) هستند که در زمان حکومت ATA/IDE، بیشتر برای مقاصد تجاری و یا سیستم‌های ویژه استفاده می‌شدند.هاردهای اسکازی سرعت بسیار بالایی داشتند و از حجم بسیاری بالایی می‌توانست پشتیبانی کند ولی قیمت بسیار بالای آنها باعث ‌شد که کمتر به کامپیوترهای رومیزی خانگی وارد شود؛ از طرفی رابط‌های ATA سرعت و حجم کمتری داشتند، و نیاز به تنظیمات Master/Slave داشتندتا اینکه با ظهور SATA بسیاری از این مشکل‌ها رفع شد. در چند سال اخیر استاندارد SATA برای هارد دیسک‌ها استفاده می‌شود که دنیایی کاملا متفاوت از ATA است. این رابط‌ها از اولین ابزارهایی بودند که به سرعت ۱.۵ گیگابیت بر ثانیه دست یافتند و هم اکنون با سرعت ۳ گیگابیت بر ثانیه کار می‌کنند. البته چیزی نمانده که به سرعت ۶ گیگابیت بر ثانیه هم دست پیدا کنند. این کابل‌ها نازک‌ترند و جای کمتری از کیس را اشغال می‌کنند، که این امر باعث مرتب‌تر بودن داخل کیس و گردش هوای بهتر در آن می‌شود. با استفاده از این استاندارد، دیگر نیازی به تنظیمات پیچیده و گیج‌کننده نیست و کار با آن بسیار راحت‌تر است. امروزه برخی از ابزارهای external هم از نوع خاصی از SATA با نام eSATA استفاده می‌کنند، حرف e  در eSata مخفف همان external یا بیرونی است که امکان استفاده از سرعت بالای SATA را بصورت پرتابل و بیرونی فراهم می‌کند. چیزی نمانده که eSATA هم به استانداردی شبیه USB و با سرعت بسیار بالاتر از آن تبدیل گردد. نکته:زمان جستجوی بالا، چیزی کاملا متفاوت با زمان انتقال بالا است. اولی نشان‌دهندهٔ مدت زمانی است که اطلاعات مورد نظر در هارد پیدا می‌شود و دومی نشان دهندهٔ مدت زمانی است که این اطلاعات به مقصد منتقل می‌گردند. اگر بخواهیم این موضوع را به شکل ساده توضیح دهیم، یک هارد با رابطِ کم سرعت و زمان جستجوی سریع برای جاهایی که تکه‌های کوچک اطلاعاتی را مرتبا جابجا می کنند، بهتر است و هاردی با رابط پرسرعت و زمان جستجوی کندتر بدرد کسانی می‌خورد که همیشه حجم بالایی از اطلاعات را انتقال می‌دهند. چرا هاردها می میرند؟به یاد دارید که گفتیم هِد در حالت عادی هیچ‌گاه سطح پلاتر هارد را لمس نمی‌کند؟ حال اگر هد با سطحِ پلاتر تماس پیدا کند عملی اتفاق می‌افتد که به آن «شکستگی هد» می‌گویند (ویدیو بالا را مشاهده کنید). به طور معمول، هد بر روی کیسهٔ کوچکی از هوا حرکت می‌کند، اما برخی ذرات ریز باعث می‌شوند هد بر روی دیسک کوبیده شود، این اتفاق در سرعت‌های چرخش بالاتر بیشتر اتفاق می‌افتد و تاثیر شدیدتری هم بر هِد و پلاتر می‌گذارد، زیرا ضربهٔ آن مانند این است که هِد، دفعات بیشتری بر سطح پلاتر کوبیده شود. قطعات ظریف مکانیکی با این اتفاقات سرانجام به پایان عمر خود و چیزی که معمولا با نام «میانگین عمر» شناخته می‌شود، می‌رسند. متاسفانه هنگامی که عمر درایو شما به پایان می‌رسد دیگر کاری جز خرید یک هارد جدید از دست‌تان بر نمی‌آید. مگر اینکه مشکل ایجاد شده برای هارد، شامل موارد گارانتی تولیدکننده باشد. و مهمترین چیزی که در مورد هارد دیسک باید بدانید، این است که از خرت و پرت هایتان حتما نسخه پشتیبان تهیه کنید، ممکن است هارد دیسک ها با هیبت و مقاوم به نظر بیایند، اما این به این معنی نیست که آنها هیچ نقطه ضعفی ندارند. منبع: نارنجی (با ویرایش و تغییرات توسط سیستم ایران)

زبان‌های برنامه‌نویسی که به کدهای کامپیوتر (۰ و ۱) خیلی نزدیک باشند، زبان‌های سطح‌ پایین نامیده می‌شوند. دستورات برنامه‌هایی که در این زبان‌ها نوشته می‌شوند به صورت باینری (بر مبنای ۲) هستند. برای بیان مثال زبان سطح پایین می‌توان به زبان ماشین (کامپیوتر) و زبان اسمبلی اشاره کرد.۱- زبان ماشین (کامپیوتر)دستورالعمل‌هایی در قالب باینری (بر مبنای ۲) که بدون ترجمه یا تفسیر توسط کامپیوتر (پردازنده کامپیوتر) قابل فهم است، زبان ماشین یا کد ماشین نامیده می‌شود. همچنین زبان ماشین به عنوان اولین نسل از زبان‌های برنامه‌نویسی شناخته می‌شود و پایه دیگر زبان‌های برنامه‌نویسی محسوب می‌شود. زبان ماشین برای کامپیوترهای مختلف متفاوت است و یادگرفتن آن آسان نیست.۲- زبان اسمبلیزبان اسمبلی هم به عنوان یک زبان سطح‌پایین شناخته می‌شود، به دلیل اینکه دستورالعمل‌های نوشته‌شده در اسمبلی هب زبان ماشین بسیار نزدیک هستند. همچنین زبان اسمبلی به عنوان نسل دوم از زبان‌های برنامه‌نویسی شناخته می‌شود، در این زبان، کاربر به جای استفاده از کدهای باینری، از دستورات نمادی (Symbolic Instructions) استفاده می‌کند؛ برای مثال برای انجام عمل تفریق، از دستور SUB و برای انجام عمل ضرب، از دستور MUL استفاده می‌شود. بنابراین شایسته است که اسمبلی را یک زبان سطح‌پایین نمادی نامید. همچنین باید بدانید که زبان اسمبلی قابلیت کنترل سخت‌افزار کامپیوتر را هم داراست.برنامه‌ای که در زبان اسمبلی نوشته شده است را نمی‌توان به صورت مستقیم در کامپیوتر اجرا کرد. این برنامه باید توسط برنامه مترجمی به نام Assembler به زبان ماشین ترجمه شود. مانند زبان‌ ماشین به بسته به کامپیوترهای مختلف، متفاوت است، Assemblerها در کامپیوترهای مختلف با هم تفاوت دارند. منبع: سیستم ایران